โต้เท่าไรก็ไม่พ้นทุกขํ

ปัญญาของคนมันต่างกัน...ถ้ามีปัญญาอย่างท่านลามปามนี่เขาคงไม่เข้ามาถามใครต่อใครหรอก...เขาคงปฏิบัติจบกิจไปแล้ว..

 

เชย ระเยิด ระเบ้อ

ต่อให้จบกิจ

เถระท่าน ก้ ยังเถียงกัน จน กุฏิแตก

ต่าง จิกกันและกัน ลากกันไปหาศาสดา

พระสูตรแบบนี้ มีเยอะแยะ

จบลงด้วย สามัคคีธรรม คือ

ความเพียร นั่นแหละ งามที่สุด


ปล.ศาสดา จะผลิก ไวพจน์
ของคำว่า ความเพียร ไปใน
ปริเฉทต่างๆ

เช่น ศาสดาเคารพธรรม

ปุถุชน ฟัง ก้เข้าใจว่า เคารพเนื้อ
หาสาระศัพท์แสง.......เปล่าเลย

ทรงเหน ความเพียร ต่างหาก

ไม่เชื่อ ถาม ในหลวงในพระบรม
โกฏิก้ได้

 

คนที่ยอมรับ.
ความจริง.
คือคนที่เข้าใกล้.
เส้นทาง.
ที่นำไปสู่.
ชัยชนะ....

 

เราก็บอกอยู่แล้วนี่นา...

 

ส่วน ฮอยฮอย นั้น งอมือ งอเท้า

รอจังหวะ ฤกษ์ผา วัตถุ

โงบะ ไปกันใหญ่ รอ กล้ามเนื้อ
หูรูดดมรังสีเปิด อนุญาติ

 

ชี้นำให้จมอยู่กับสิ่งที่ถูกรู้
เพื่ออะไรนั่น.. มันก็หลงอารมย์
ไปเรื่อยๆจิ่
แนะยังงัยเนี่ยะ.. ยิ่งฟังแล้วเหมือนไม่รู้จัก
ภาษาของการปฏิบัตินะ

 

เหมือน ที่ไหน ละ ฮับ

เชามีแต่ สันตติ ขาดก่อน

จึงเหน การดับของขันธ์

แต่พวก ดาเอา จะสลับหัวหาง

( ความต่าง อยู่ที่ เทียบเอาเหมือน
กับ .......... )

 

เราไม่ได้ชี้นำ...อ่านแล้วพิจารณาดูใหม่..

ท่านยังไม่เข้าใจ...ให้ท่านเพิ่มความเพียรให้มากขึ้นอีก..

 

นะ

ถ้า เหนจุด สามัคคีธรรม อยู่ จุดไหน

จะมองข้าม ศึกต่างสำนัก เปรี้ยง
ป้าง กะโถนปลิว

ข้องนอกเนี่ยะ ยังกะจะ ฆ่าแกงกัน


แต่ภายใน



เย็น สบายๆ


ถ้า ไหว ลองไปเที่ยว ราชรี เขาแดง
ดูสักรอยสองรอบ กระชับแบต




แซมเปิ้ลลล

http://sa-ngob.com/media.php?id=5379&con=1

 

ไปละ...วันนี้รู้สึกปวดต้นคอมาก

 

สังเกตไหม

ว่า ตกเปนทาส โวหาร

คนมี ธรรม ถ้า กล่าวออกมาเปน สัจจ

ไม่มีหลอก ต้อง เมากะปิ คอยควัก
ของเก่า เอาไป จ่อ ปลายจมูกเขา

ดมสิ ดมสิ นิ พา ยุ ปา จมู ( เปิดคลิป
ปลากอบ จะดี )


ฮิวววววส์


ตกเปน ทาสทิฏฐิ โวหาร คำโต

 

อ่านของแต่ละคนมันก็ถูกกันทั้งนั้น แค่เห็นต่างมุม ตกลงก็เลยหาคนผิดไม่ได้ สงสัยต้องไล่แจกไลค์ๆๆๆแล้วมั๊ง

 

สมัยพุทธกาล

ก้มีการ ถกกันระหว่าง ธรรมวาที
อธรรมวาที

อนาถบิณฯ นางวิสาขาอุบาสิกา
วิสาขาอุบาสก ก้ เข้าเฝ้าทูลถาม

จะ ยะจะได๋ ต้องแจกไลคหมดพรือ?

พระศาสดา กล่าวตอบว่า
ให้เคารพ กราบไหว้ ถวายปัจจัย
ต้อนรับ และ.....

ฟังธรรม ตามปรกติ

แล้วให้พิจารณา ฉันทะ เท่านั้น ที่เกิด(ดับ)


คือ กำหนดรู้ ฉันทะเกิดดับ เปนการ
ฟังธรรม ภาวนาแทน การไป ไล่จับ
เนื้อหา

ของจริง จึง นิ่งเปนใบ้ ภาษาธรรม
การฟังธรรม ไม่ใช่เรื่อง โวหารพาไป
( การปรักปรำภาษา ในทางพระถือ
เปน อาบัติ)

เมื่อไหร่ ขาดการกำหนดรู้ ต่อให้ฟัง
ศาสดาอยู่ตรงหน้า ย่อมชื่อว่า ห่าง
ไกลแสนนนนนนไกล

 

หมดเรื่องถกจึงจะใกล้พ้นทุกข์
คับพี่น้องงงง

 

วกมาที่ใจ ตัวเองได้ก็แจ่ม
บางที แม้จะเห็นแมวหน้ากากเสือ ทำกร่าง
หรือเสือกระดาษวาดสะดุ้ง

สาระอยู่ที่เห็นใจตัวเอง เนืองๆ ก้เรียกมีประโยชน์ ในการการอ่านกระทู้
แต่ว่า น้อยคนจะเข้าใจ วกเอามาฝึก
ใครทำดีทำชั่ว มันอยู่ที่ตัวเผือกตัวมัน หล่อเลือกได้

 

เพิ่มรสชาด

 

ห้องไดไม่มีการปิดกั้น.
ห้องนั้นก็เข้าออกได้เสมอ.
นอกซะจากเจ้าของห้อง.
เขาไม่อนุญาติ.
จึงไม่อาจเข้าไปได้.

 

ของจริงนิ่งเป็นใบ้นั่นเขาหมายถึงการปฏิบัติ...สภาวะนิพพานนั้นแหละนิ่งเป็นใบ้...มันเป็นปัจจัตตัง

ของจริงนิ่งเป็นใบ้นั้นหมายถึงกริยาจิตโน่น...หลักอยู่ที่การปฏิบัติ

มนุษย์ที่ยังกินยังถ่ายอุจจาระอยู่นี้จะให้นิ่งเป็นใบ้ได้ยังไงกัน..มีปากก็ใช้ปากให้เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น...มีใจก็มีใจเมตตา กรุณาต่อผู้อื่น ปากนั้นก็สำรวมวาจาหยาบ...ใจนั้นให้สำรวมไม่เอนเอียงไปทางอกุศล

พระพุทธเจ้าสำเร็จธรรมยังออกโปรดสัตว์เลย...ในตำราของท่านมีด้วยเหรอที่พระพุทธเจ้าเสด็จไปแล้วนิ่งเป็นใบ้อยู่

ของจริงนิ่งเป็นใบ้ หมายเอากริยาจิตเป็นสำคัญ..

 

ฮี้ๆๆๆๆ

สมมติ ไฟกำลังไหม้บนหัว

ระหว่าง หาน้ำมาดับไฟ กับ
มีโอกาสได้ สดับ อริยสัจจ

โงบะ ว่า ศาสดา จะชี้ให้
ทำสิ่งไหน ฮับ