โต้เท่าไรก็ไม่พ้นทุกขํ

เอาอย่างข้อความนี้ ดูมันสิ บอกว่าเป็นเพียงเปรียบเทียบเชิงอุปมา มันอ่านแล้วบอกว่าในนี้ไม่มีเด็ก พอบอกว่าอ่านแล้วไม่เข้าใจเหรอ มันบอกว่าที่ทำนี่ทำให้คนมาเชื่อกู บ้าโดยแท้ นี่ไม่ใช่เวลาของกู เป็นธรรมของพระศาสดา กูจะห้ามไปเชื่ออะไร ตั้งแต่กูโพสต์และอ่านมาตั้งหลายปี กูไม่เคยสักครั้งที่จะสอนใคร เพียงแต่บอกว่าอาจจะแบบนี้นะ ทำตามก็ไม่ผิดเพราะผิดเขาก็ด่ากูแหละ เหมือนกับที่เขาด่ามึงไง

 

งงฮับผมก็อยากพิสูจน์ แต่ก็ไม่ตอบเอาแต่เลื่อนเรป

โดยบอกว่าผมขัดขวางคุณเพราะผมเสียผลประโยชน์ตรรกะปัญญาอ่อนจากไหนมาฮับ

"มีคนมาโฆษณาชวนเชื่อ ว่าอย่าพึ่งเชื่อ พอลูกค้าถามว่าจะพิสูจน์ยังไง กลับตอบลูกค้าว่ามาขัดผลประโยชน์?!?"

"คุ้นๆว่ามีคนบอกผมว่าการถามไม่ผิดแต่ทำไมเวลาโดนถามบอกผมมาขัดผลประโยชน์อะฮ้าบ"
Re edit : (เอาข้อความออก)

 

ก็ไม่รู้ว่าสำเร็จหรือไม่นะ...มันก็แค่ไม่มีอะไรในใจ...ไม่มีความกำหนัด..

แบบว่าเราจะไม่ดำริถึงเจ้า เจ้ากามเอ๋ย..

 

แยกแยะให้ตัวเองพอ.
ไม่ต้องไปแยกแยะแทนคนอื่น.
แยกแยะแทนคนอื่น.
เขาเรียก.บงการ.คนอื่น

 

โต้เท่าไหร่ก็ไม่พ้นทุกขํ

ทุกขัง = ถูกขัง

ถูกขังในคุกที่มีชื่อว่า.. "วัฏสงสาร"

 

ดีจริง.
สะอาดจริง.
ทำไมกิริยาคำพูด.
ไม่สะอาดเลย.
คนอ่านดูก็รู้แล้ว.
ว่าโกหก.

 

พูดจาหยาบคาย.
บอกตัวเองดีสะอาด.
คำพูดกับการกระทำ.
ไปคนละทิศ.
ไปคนละทาง.

 

ยิ่งแสดงให้เห็นว่า.
ท่านกลัวคนออกจาก.
สำนักของท่านนะ.

 

ที่ทำทุกอย่าง.
ก็ทำไปเพื่อไม่ให้คนใกล้ชิด.
และคนที่อยู่ในโอวาท.
ตีตัวออกห่าง.
กลัวเขาจะไม่เชื่อ.
คำพูดตัวเอง

 

กลัวคุณทีโบน.
กับคุณคนไทบ้าน.
ไม่นับถือ.เขาไม่เชื่อฟัง
เลยพยายาม.
ชี้นำให้เขา.
ตกอยู่ในโอวาทตัวเอง.

 

นิวรณ์.เขาเป็นใคร.ไม่รู้.
ถ้าอยากให้รู้.
ก็ประกาสออกมาเลย.
ว่าเป็นใคร.

 

อาจารย์สอนถูกศิษย์เข้าใจผิดก็มี
อาจารย์สอนผิดศิษย์ก็รับมาแต่สิ่งผิดก็มี
อาจารย์สอนถูกตามคำสอนขององค์
พระศาสดาศิษย์รับมาถูกทั้งหมด
ความขัดแย้งจะเกิดจากไหน ความทุกข์
บีบคั้นจะเกิดจากไหน หากเรียนวิชาสัมมา
ย่อมนำเสนอแต่สิ่งที่เป็นสัมมา
และวิชชาสัมมามีแต่การรู้ละปล่อยวาง
รู้ละปล่อยวาง
ในสิ่งปรุงแต่งที่เป็นกุศล และอกุศลทั้งปวง
แม้แต่ รูป จิต เจตสิกนิพพาน ท่านก็
ให้ไม่ยึดมั่นถือมั่น
ขนาดนั้น ทุกขัง ยังจะมีขังอยู่ตรงไหนอีกฮับ
นอกเสียจาก ใน "ผู้หลงที่ไปยึดว่ามีกายและมีจิตเป็นของตัว" ถูกมั้ย

 

+++ พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 416 จะมีท่อนหนึ่ง ที่เกี่ยวกับ "การนอน" คือ

ในคำว่า สีหเสยฺยํ มีเสยยา การนอน ๔ คือ กามโภคิเสยยา เปตเสยยา สีหเสยยา ตถาคตเสยยา.
ในเสยยาทั้ง ๔ นั้น เสยยาที่ตรัสไว้ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

สัตว์ผู้บริโภคกาม โดยมากนอนตะแคงซ้าย นี้ชื่อว่า กามโภคิเสยยา
ด้วยว่าสัตว์ผู้บริโภคกาม ชื่อว่านอนตะแคงขวาโดยมากไม่มี

เสยฺยา ที่ตรัสไว้ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย โดยมากพวกเปรตนอนหงาย
นี้ชื่อว่าเปตเสยยา ด้วยว่า เพราะมีเนื้อและเลือดน้อย พวกเปรตถูกร่างกระดูก
รั้งไว้ ไม่อาจนอนตะแคงข้างเดียวได้ จึงนอนหงายอย่างเดียว.
==========================================
+++ ลองไปดูตามลิ้งค์นี้ จะพบกับ "การโกหกแบบถึงที่สุด"
https://palungjit.org/threads/พระเจ้าจักรพรรดิราช.276912/page-65#post-11047411

+++ นอกจากจะ "สวนทางกับพระพุทธเจ้า" แล้ว ยังเอา "พระป่า" มาแอบอ้างจน "มั่วไปหมด"

https://palungjit.org/threads/พระเจ้าจักรพรรดิราช.276912/page-65#post-11047536

+++ หวังว่า "ผู้ที่สนใจและอนุโมทนา กับ คำพูดของเปรต ตนนี้" คงหาทางออกเอาเองได้
+++ แบบเดียวกับ "ผู้ที่สนใจและอนุโมทนา กับ คำพูดของ เทวทัต" ก็ต้องหาทางออกเอาเอง เมื่อสิ้น "วิบาก" แล้ว เท่านั้น

+++ กรรมใครกรรมมัน ปัญญาใครปัญญามัน วิบากผูกพันของใครของมัน
+++ ใครเชิญมันมาก็ย่อม ต้องผูกพันกับมันในภายหลัง แค่ "ชั่วขณะจิตที่คิดว่า สนุก"
+++ ใครอนุโมทนากับมัน ก็ย่อม ต้องผูกพัน "ติดตาม" มันไปในภายหลัง
+++ ยามใดที่ "รู้จักอาการ วิบากผูกพัน ตามความเป็นจริง" ก็สายเกินไปเสียแล้ว

+++ เลือกกันเอาเอง ก็แล้วกันนะ สิ่งที่แสดงมานี้ "ชี้ชัดเจนว่า มันเป็นประเภทไหน" ปัญญาเอาเองนะ

 

+++ นั่นดิ "เป๊ะเลย" ปั้นน้ำเป็นตัว มั่วไปหมด หึหึ

 

ลุงแมวพูดถูก.
มากๆเลย

 

คนที่ใส่ร้ายผู้อื่น.
คือคนที่จ้องจะทำลายเขา.
โดยไม่ดูเหตุผล.
ตามความจริง.

 

โต้เท่าไหร่ก็ไม่พ้นทุกข์.
โต้แล้วกลัวคนอื่นไม่นับถือตัวเอง.
โต้แล้วตัวเองเสียผลประโยชน์.
โต้แล้วกลัวคนอื่นไม่เชื่อฟังตัวเอง.
โต้แล้วเอาคำหยาบสาดไส่คนอื่น.
โต้แล้วกลัวคนอื่นไม่อยู่ในการควบคุม.
โต้แล้วคิดแทนคนอื่น.
โต้แล้วไม่เปิดโอกาสให้เขาคิดเอง.
โต้แล้วกลัวตัวเองหมดความสำคัญ.
...ลุงแมวท่านบอกให้ปล่อยวาง...
...แล้วท่านธรรม.ชาติ.
....ตามด่าคนอื่นทำไมหนอ....

 

"โต้เท่าไหร่ก็ไม่พ้นทุกข์"




ปัญจมปัณณาสก์ที่ ๕
ปฐมวรรคที่ ๑
ยถาภตสูตร
[๑๘๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการ
เป็นผู้ถูกทอดทิ้งไว้ในนรก เหมือนสิ่งของที่เขานำมาทอดทิ้งไว้ ธรรม ๑๐ ประการ
เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นคนฆ่าสัตว์ หยาบช้า
มีมือชุ่มด้วยโลหิต ตั้งอยู่ในการฆ่าและการทุบตี ไม่มีความเอ็นดูในสัตว์ที่มีชีวิต
ทั้งปวง ๑ เป็นคนลักทรัพย์ ถือเอาวัตถุเป็นอุปกรณ์แก่ทรัพย์เครื่องปลื้มใจแห่ง
ผู้อื่นของบุคคลอื่น ซึ่งอยู่ในบ้านหรือในป่าที่เจ้าของมิได้ให้ ด้วยจิตเป็นขโมย ๑
เป็นผู้ประพฤติผิดในกาม คือ เป็นผู้ถึงความประพฤติล่วงในสตรีที่มารดารักษา
บิดารักษา พี่ชายน้องชายรักษา พี่สาวน้องสาวรักษา ญาติรักษา ธรรม
รักษา ผู้มีสามี ผู้มีอาชญาโดยรอบ โดยที่สุดแม้สตรีผู้ที่บุรุษคล้องแล้วด้วย
พวงมาลัย ๑ เป็นผู้พูดเท็จ คือ เขาอยู่ในสภา ในบริษัท ในท่ามกลางญาติ ใน
ท่ามกลางเสนา หรือในท่ามกลางราชสกุล ถูกผู้อื่นนำไปเป็นพยานซักถามว่า มา
เถิดบุรุษผู้เจริญ ท่านรู้สิ่งใดจงพูดสิ่งนั้น ดังนี้ บุคคลผู้นั้นเมื่อไม่รู้ก็กล่าวว่ารู้
หรือเมื่อรู้ก็กล่าวว่าไม่รู้ เมื่อไม่เห็นก็กล่าวว่าเห็น หรือเมื่อเห็นก็กล่าวว่าไม่เห็น
เป็นผู้กล่าวเท็จทั้งรู้ เพราะเหตุแห่งตนบ้าง เพราะเหตุแห่งผู้อื่นบ้าง เพราะเหตุ
เห็นแก่อามิสเล็กน้อยบ้าง ด้วยประการดังนี้ ๑ เป็นผู้พูดส่อเสียด คือ ฟังข้าง
นี้แล้วไปบอกข้างโน้นเพื่อทำลายคนหมู่นี้ หรือฟังข้างโน้นมาบอกข้างนี้ เพื่อทำลาย
คนหมู่โน้น ยุยงคนทั้งหลายผู้สามัคคีกันให้แตกกัน หรือส่งเสริมคนผู้แตกกันแล้ว
ชอบความแยกกัน ยินดีความแยกกัน เพลิดเพลินในความแยกกัน กล่าวแต่คำ
ที่ทำให้แยกกัน ๑ เป็นผู้พูดคำหยาบ คือกล่าววาจาหยาบช้า กล้าแข็งเดือดร้อนผู้อื่น
เสียดสีผู้อื่น ใกล้ต่อความโกรธ ไม่เป็นไปเพื่อสมาธิ ๑ เป็นพูดเพ้อเจ้อ คือ
กล่าวไม่ถูกกาล กล่าวไม่จริง กล่าวไม่อิงอรรถ กล่าวไม่อิงธรรม กล่าวไม่อิง
วินัย กล่าววาจาที่ไม่มีหลักฐาน ไม่มีที่อ้างอิง ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ประกอบด้วย
ประโยชน์ โดยกาลอันไม่ควร ๑ เป็นผู้อยากได้ของผู้อื่น คือ อยากได้วัตถุเป็น
อุปกรณ์แก่ทรัพย์เครื่องปลื้มใจแห่งผู้อื่น ของบุคคลอื่นว่า ไฉนหนอ วัตถุเป็น
อุปกรณ์แก่ทรัพย์เครื่องปลื้มใจแห่งผู้อื่นของบุคคลอื่นพึงเป็นของเรา ดังนี้ ๑ เป็น
ผู้มีจิตคิดปองร้าย คือ มีความดำริในใจอันชั่วร้ายว่า ขอสัตว์เหล่านี้จงถูกฆ่า จง
ถูกทำลาย จงขาดสูญ จงพินาศ หรืออย่าได้เป็นแล้ว ดังนี้ ๑ เป็นผู้มีความ
เห็นผิด คือ มีความเห็นวิปริตว่า ทานที่ให้แล้วไม่มีผล การเซ่นสรวงไม่มีผล การ
บูชาไม่มีผล ผลวิบากแห่งกรรมที่บุคคลทำดีทำชั่วไม่มี โลกนี้ไม่มี โลกหน้าไม่มี
มารดาไม่มี บิดาไม่มี สัตว์ผู้เป็นอุปปาติกะไม่มี สมณพราหมณ์ผู้ดำเนินไปโดย
ชอบ ผู้ปฏิบัติชอบ ผู้ทำโลกนี้และปรโลกให้แจ้งชัดด้วยปัญญาอันยิ่งด้วยตนเอง
แล้วสอนผู้อื่นให้รู้ตาม ย่อมไม่มีในโลก ดังนี้ ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้
ประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการนี้แล เป็นผู้ถูกทอดทิ้งไว้ในนรก เหมือนสิ่งของ
ที่เขานำมาทอดทิ้งไว้ ฯ


เอาแบบอ่านง่ายๆฮับ

"เป็นผู้พูดเท็จ คือ เขาอยู่ในสภา ในบริษัท ในท่ามกลางญาติ ใน
ท่ามกลางเสนา หรือในท่ามกลางราชสกุล ถูกผู้อื่นนำไปเป็นพยานซักถามว่า มา
เถิดบุรุษผู้เจริญ ท่านรู้สิ่งใดจงพูดสิ่งนั้น ดังนี้ บุคคลผู้นั้นเมื่อไม่รู้ก็กล่าวว่ารู้
หรือเมื่อรู้ก็กล่าวว่าไม่รู้ เมื่อไม่เห็นก็กล่าวว่าเห็น หรือเมื่อเห็นก็กล่าวว่าไม่เห็น
เป็นผู้กล่าวเท็จทั้งรู้ เพราะเหตุแห่งตนบ้าง เพราะเหตุแห่งผู้อื่นบ้าง เพราะเหตุ
เห็นแก่อามิสเล็กน้อยบ้าง ด้วยประการดังนี้ ๑ เป็นผู้พูดส่อเสียด คือ ฟังข้าง
นี้แล้วไปบอกข้างโน้นเพื่อทำลายคนหมู่นี้ หรือฟังข้างโน้นมาบอกข้างนี้ เพื่อทำลาย
คนหมู่โน้น ยุยงคนทั้งหลายผู้สามัคคีกันให้แตกกัน หรือส่งเสริมคนผู้แตกกันแล้ว
ชอบความแยกกัน ยินดีความแยกกัน เพลิดเพลินในความแยกกัน กล่าวแต่คำ
ที่ทำให้แยกกัน ๑ เป็นผู้พูดคำหยาบ คือกล่าววาจาหยาบช้า กล้าแข็งเดือดร้อนผู้อื่น
เสียดสีผู้อื่น ใกล้ต่อความโกรธ ไม่เป็นไปเพื่อสมาธิ ๑ เป็นพูดเพ้อเจ้อ คือ
กล่าวไม่ถูกกาล กล่าวไม่จริง กล่าวไม่อิงอรรถ กล่าวไม่อิงธรรม กล่าวไม่อิง
วินัย กล่าววาจาที่ไม่มีหลักฐาน ไม่มีที่อ้างอิง ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ประกอบด้วย
ประโยชน์ โดยกาลอันไม่ควร"


ธรรม(อกุศลธรรม) ในข้อความข้างบนคุณเพื่อนมี "ทั้งหมด" เลยครับยินดีด้วยได้ลงไปแช่ออนเซ็นอีกนานนะครับ

 

พุ่งมาเต็มแรง.
แทงมาเต็มที่.
หันดูอีกที.
แทงโดนตัวเอง.

 

"เป็นผู้พูดเท็จ คือ เขาอยู่ในสภา ในบริษัท ในท่ามกลางญาติ ใน
ท่ามกลางเสนา หรือในท่ามกลางราชสกุล ถูกผู้อื่นนำไปเป็นพยานซักถามว่า มา
เถิดบุรุษผู้เจริญ ท่านรู้สิ่งใดจงพูดสิ่งนั้น ดังนี้ บุคคลผู้นั้นเมื่อไม่รู้ก็กล่าวว่ารู้
หรือเมื่อรู้ก็กล่าวว่าไม่รู้ เมื่อไม่เห็นก็กล่าวว่าเห็น หรือเมื่อเห็นก็กล่าวว่าไม่เห็น
เป็นผู้กล่าวเท็จทั้งรู้ เพราะเหตุแห่งตนบ้าง เพราะเหตุแห่งผู้อื่นบ้าง เพราะเหตุ
เห็นแก่อามิสเล็กน้อยบ้าง ด้วยประการดังนี้ ๑ เป็นผู้พูดส่อเสียด คือ ฟังข้าง
นี้แล้วไปบอกข้างโน้นเพื่อทำลายคนหมู่นี้ หรือฟังข้างโน้นมาบอกข้างนี้ เพื่อทำลาย
คนหมู่โน้น ยุยงคนทั้งหลายผู้สามัคคีกันให้แตกกัน หรือส่งเสริมคนผู้แตกกันแล้ว
ชอบความแยกกัน ยินดีความแยกกัน เพลิดเพลินในความแยกกัน กล่าวแต่คำ
ที่ทำให้แยกกัน ๑ เป็นผู้พูดคำหยาบ คือกล่าววาจาหยาบช้า กล้าแข็งเดือดร้อนผู้อื่น
เสียดสีผู้อื่น ใกล้ต่อความโกรธ ไม่เป็นไปเพื่อสมาธิ ๑ เป็นพูดเพ้อเจ้อ คือ
กล่าวไม่ถูกกาล กล่าวไม่จริง กล่าวไม่อิงอรรถ กล่าวไม่อิงธรรม กล่าวไม่อิง
วินัย กล่าววาจาที่ไม่มีหลักฐาน ไม่มีที่อ้างอิง ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ประกอบด้วย
ประโยชน์ โดยกาลอันไม่ควร"


ธรรม(อกุศลธรรม) ในข้อความข้างบนคุณเพื่อนมี "ทั้งหมด" เลยครับยินดีด้วยได้ลงไปแช่ออนเซ็นอีกนานนะครับ