โต้เท่าไรก็ไม่พ้นทุกขํ

การกล่าวหา.
คนอื่นว่าพูดเท็จ.
โดยไม่รู้ให้แน่ชัดเสียก่อน.
หากคำที่เขาพูดเป็นความจริง.
ตัวท่านเองนั่นแหละ.
จะเป็นผู้เดือดร้อน.

 

สิ่งใดพูดไปแล้ว.
ไม่เป็นความจริง.
สิ่งนั้นจะวกกลับมา.
เข้าหาตัวเอง.

 

สิ่งใดพูดไปแล้ว.
เป็นความจริง.
สิ่งนั้นก็จะวกกลับ.
เข้าหาตัวเองเช่นกัน.

 

[QUOTE="Sataniel, post: 11058628, member:
ปัญจมปัณณาสก์ที่ ๕
ปฐมวรรคที่ ๑
ยถาภตสูตร
[๑๘๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการ
เป็นผู้ถูกทอดทิ้งไว้ในนรก เหมือนสิ่งของที่เขานำมาทอดทิ้งไว้ ธรรม ๑๐ ประการ
เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นคนฆ่าสัตว์ หยาบช้า
มีมือชุ่มด้วยโลหิต ตั้งอยู่ในการฆ่าและการทุบตี ไม่มีความเอ็นดูในสัตว์ที่มีชีวิต
ทั้งปวง ๑ เป็นคนลักทรัพย์ ถือเอาวัตถุเป็นอุปกรณ์แก่ทรัพย์เครื่องปลื้มใจแห่ง
ผู้อื่นของบุคคลอื่น ซึ่งอยู่ในบ้านหรือในป่าที่เจ้าของมิได้ให้ ด้วยจิตเป็นขโมย ๑
เป็นผู้ประพฤติผิดในกาม คือ เป็นผู้ถึงความประพฤติล่วงในสตรีที่มารดารักษา
บิดารักษา พี่ชายน้องชายรักษา พี่สาวน้องสาวรักษา ญาติรักษา ธรรม
รักษา ผู้มีสามี ผู้มีอาชญาโดยรอบ โดยที่สุดแม้สตรีผู้ที่บุรุษคล้องแล้วด้วย
พวงมาลัย ๑ เป็นผู้พูดเท็จ คือ เขาอยู่ในสภา ในบริษัท ในท่ามกลางญาติ ใน
ท่ามกลางเสนา หรือในท่ามกลางราชสกุล ถูกผู้อื่นนำไปเป็นพยานซักถามว่า มา
เถิดบุรุษผู้เจริญ ท่านรู้สิ่งใดจงพูดสิ่งนั้น ดังนี้ บุคคลผู้นั้นเมื่อไม่รู้ก็กล่าวว่ารู้
หรือเมื่อรู้ก็กล่าวว่าไม่รู้ เมื่อไม่เห็นก็กล่าวว่าเห็น หรือเมื่อเห็นก็กล่าวว่าไม่เห็น
เป็นผู้กล่าวเท็จทั้งรู้ เพราะเหตุแห่งตนบ้าง เพราะเหตุแห่งผู้อื่นบ้าง เพราะเหตุ
เห็นแก่อามิสเล็กน้อยบ้าง ด้วยประการดังนี้ ๑ เป็นผู้พูดส่อเสียด คือ ฟังข้าง
นี้แล้วไปบอกข้างโน้นเพื่อทำลายคนหมู่นี้ หรือฟังข้างโน้นมาบอกข้างนี้ เพื่อทำลาย
คนหมู่โน้น ยุยงคนทั้งหลายผู้สามัคคีกันให้แตกกัน หรือส่งเสริมคนผู้แตกกันแล้ว
ชอบความแยกกัน ยินดีความแยกกัน เพลิดเพลินในความแยกกัน กล่าวแต่คำ
ที่ทำให้แยกกัน ๑ เป็นผู้พูดคำหยาบ คือกล่าววาจาหยาบช้า กล้าแข็งเดือดร้อนผู้อื่น
เสียดสีผู้อื่น ใกล้ต่อความโกรธ ไม่เป็นไปเพื่อสมาธิ ๑ เป็นพูดเพ้อเจ้อ คือ
กล่าวไม่ถูกกาล กล่าวไม่จริง กล่าวไม่อิงอรรถ กล่าวไม่อิงธรรม กล่าวไม่อิง
วินัย กล่าววาจาที่ไม่มีหลักฐาน ไม่มีที่อ้างอิง ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ประกอบด้วย
ประโยชน์ โดยกาลอันไม่ควร ๑ เป็นผู้อยากได้ของผู้อื่น คือ อยากได้วัตถุเป็น
อุปกรณ์แก่ทรัพย์เครื่องปลื้มใจแห่งผู้อื่น ของบุคคลอื่นว่า ไฉนหนอ วัตถุเป็น
อุปกรณ์แก่ทรัพย์เครื่องปลื้มใจแห่งผู้อื่นของบุคคลอื่นพึงเป็นของเรา ดังนี้ ๑ เป็น
ผู้มีจิตคิดปองร้าย คือ มีความดำริในใจอันชั่วร้ายว่า ขอสัตว์เหล่านี้จงถูกฆ่า จง
ถูกทำลาย จงขาดสูญ จงพินาศ หรืออย่าได้เป็นแล้ว ดังนี้ ๑ เป็นผู้มีความ
เห็นผิด คือ มีความเห็นวิปริตว่า ทานที่ให้แล้วไม่มีผล การเซ่นสรวงไม่มีผล การ
บูชาไม่มีผล ผลวิบากแห่งกรรมที่บุคคลทำดีทำชั่วไม่มี โลกนี้ไม่มี โลกหน้าไม่มี
มารดาไม่มี บิดาไม่มี สัตว์ผู้เป็นอุปปาติกะไม่มี สมณพราหมณ์ผู้ดำเนินไปโดย
ชอบ ผู้ปฏิบัติชอบ ผู้ทำโลกนี้และปรโลกให้แจ้งชัดด้วยปัญญาอันยิ่งด้วยตนเอง
แล้วสอนผู้อื่นให้รู้ตาม ย่อมไม่มีในโลก ดังนี้ ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้
ประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการนี้แล เป็นผู้ถูกทอดทิ้งไว้ในนรก เหมือนสิ่งของ
ที่เขานำมาทอดทิ้งไว้ ฯ


เอาแบบอ่านง่ายๆฮับ

"เป็นผู้พูดเท็จ คือ เขาอยู่ในสภา ในบริษัท ในท่ามกลางญาติ ใน
ท่ามกลางเสนา หรือในท่ามกลางราชสกุล ถูกผู้อื่นนำไปเป็นพยานซักถามว่า มา
เถิดบุรุษผู้เจริญ ท่านรู้สิ่งใดจงพูดสิ่งนั้น ดังนี้ บุคคลผู้นั้นเมื่อไม่รู้ก็กล่าวว่ารู้
หรือเมื่อรู้ก็กล่าวว่าไม่รู้ เมื่อไม่เห็นก็กล่าวว่าเห็น หรือเมื่อเห็นก็กล่าวว่าไม่เห็น
เป็นผู้กล่าวเท็จทั้งรู้ เพราะเหตุแห่งตนบ้าง เพราะเหตุแห่งผู้อื่นบ้าง เพราะเหตุ
เห็นแก่อามิสเล็กน้อยบ้าง ด้วยประการดังนี้ ๑ เป็นผู้พูดส่อเสียด คือ ฟังข้าง
นี้แล้วไปบอกข้างโน้นเพื่อทำลายคนหมู่นี้ หรือฟังข้างโน้นมาบอกข้างนี้ เพื่อทำลาย
คนหมู่โน้น ยุยงคนทั้งหลายผู้สามัคคีกันให้แตกกัน หรือส่งเสริมคนผู้แตกกันแล้ว
ชอบความแยกกัน ยินดีความแยกกัน เพลิดเพลินในความแยกกัน กล่าวแต่คำ
ที่ทำให้แยกกัน ๑ เป็นผู้พูดคำหยาบ คือกล่าววาจาหยาบช้า กล้าแข็งเดือดร้อนผู้อื่น
เสียดสีผู้อื่น ใกล้ต่อความโกรธ ไม่เป็นไปเพื่อสมาธิ ๑ เป็นพูดเพ้อเจ้อ คือ
กล่าวไม่ถูกกาล กล่าวไม่จริง กล่าวไม่อิงอรรถ กล่าวไม่อิงธรรม กล่าวไม่อิง
วินัย กล่าววาจาที่ไม่มีหลักฐาน ไม่มีที่อ้างอิง ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ประกอบด้วย
ประโยชน์ โดยกาลอันไม่ควร"


ธรรม(อกุศลธรรม) ในข้อความข้างบนคุณเพื่อนมี "ทั้งหมด" เลยครับยินดีด้วยได้ลงไปแช่ออนเซ็นอีกนานนะครับ[/QUOTE]

สาธุ ในพระธรรมที่นำมาแสดง ครับ

 

ผมพิมพ์คำว่า "สาธุ ในพระธรรมที่นำมาแสดง"ให้กับคุณ Sataniel แต่ข้อความมันไม่ขึ้น

 

โง่...สมชื่อ..มารโลกันต์

 

html กถา

member: "]
ปัญจม


ให้ใส่ สัญญา เวทนา ส่วนสีแดง
ปัก เพื่อก่อ อนุปาทิน htmlสังขาร
ก้จะบานดุจพฤษชาติเขาคุณลุ้น
เต๊กเงง



refer : vBulletin 4.0.1.0.0.1 a

 

วัดผลแบบนั้นไม่ได้ครับ ถ้าจิตทรงฌาน1 ต้องถอนให้หมดหรือเหลือแค่อุปจารสมาธิก็ได้ครับ หรือ ถ้าจิตมีความสนใจเรื่องหนึ่งเรื่องใด แม้นกระทั่งหน้าที่การงาน หรือพระธรรม ต้องถอนทิ้งแล้วปล่อยไว้ซักพักนึงคือเลิกสนใจ แล้วลองหารูปโป๊ เอาแบบที่ชอบที่สุด ลามกที่สุด แล้วนั่งดูไปเรื่อยๆ ๆๆๆๆๆๆๆ

ป.ล. ระวังเมียตัวเองเดือดร้อน

 

พระนางวิสาขา มีลูกตั้งหลายคน
จะวัดผลแบบนั้น แค่คิด ก็สอบตกแระครับ

พระธรรมเป็นสันฐิติโก ยืนยันด้วยตัวเองได้
หมดความสงสัยตั้งแต่บรรลุพระโสดาบันแระครับ

ไม่ต้องเล่ถามใครหรือให้ใครมารับรองด้วย
แล้วจะมุ่งในธรรมวินัยเอง
..........
หลวงปู่บุญฤทธิ์ ปัณฑิโต ท่านว่า ถ้ามันขาดได้หนึ่งแล้ว
ครั้งต่อไปมันจะแจ้งมาเอง
.........


ความเห็นส่วนตัว เพราะมันไม่สงสัยในวิธี

" ปัจจุปันนัง จะ โยธัมมัง "


เหมือนลำดับของรูปฌาน
ถ้าบอกว่า ถึงฌาน 3 แล้วจะไปเร่ถามว่า ฌานสี่ไปยังไง
แสดงว่า ปฐมฌานยังไม่รู้จัก แล้วจะเรียกว่าถึงฌาน 3 ได้ยังไง

 

ผมรู้ผลของตัวเองมาแล้วครับ แค่บอกวิธีแบบชาวบ้านที่หาได้ในอินเตอร์เนท...คุณปราบเทพก็คิดมากเรื่องวิธีการ งั้น ง่ายๆครับ ลองเอาวิธีที่ผมบอก แล้วไปนั่งดูครับ จะได้รู้ว่าวิธีที่ผมว่ามา วัดผลได้หรือไม่ ลองดูครับ

 

คุณปราบเทพเคยอ่านที่หลวงปู่เจี๊ยะสอนลูกศิษย์ไหมครับ ว่า ให้เอาจิมิผู้หญิงนั่นแหล่ะ เอามาพิจารณาธรรม พอพระลูกศิษย์เห็นวิธีของหลวงปู่ ต่างทำหน้าร้อง ยี้ ยี้ ส่ายหนีกันเป็นแถว แล้วต่างพูดกันว่า "แค่คิดก็ยังไม่กล้าเลยครับ หลวงปู่"

 

ผมถามนะครับคุณปราบเทพ หลวงปู่เจี๊ยะสอบตกหรือไม่ครับ ผมแค่เอาต่างอุบายมาเท่านั้นครับ

 

ถ้าอ่านเอา "ให้ดูด้วยว่าใช่ความจริงหรือไม่มีคนพูดเอาเองแหล่งข่าวน่าเชื่อไหม?" คำตอบคือเราไม่รู้ นะครับดังนั้นอย่าพึงเชื่ออะไรง่ายๆ

และกรณีสอบตกไหมนั้นต่อให้จริงไม่จริงไม่รู้ "ผมจะยกตัวอย่างท่านองคุลีมาลท่านฆ่าไปขนาดนั้น แต่ไปนิพพานได้ แล้วปถุชนฆ่าเท่ากันไปไหนครับ?" คำตอบอยู่ในคำถามอยู่แล้วนะครับ

 

หลวงปู่พุธ ก็สอนครับ นั่นเป็นวิธีฝึก ที่เอามาพิจารณา ในการทำสมาธิ สำหรับบางคน

หลวงปู่พุธ ยังแนะนำ ให้เอาชื่อ ผู้สาว มาภาวนาเลยครับ
แม้แต่คำว่า นรก นรก นรก ก้เอามาภาวนาได้

แต่หากจะเอามาเป็นวิธีวัดผลของการบรรลุ ในแต่ละขั้น
หรือทดสอบการบรรลุ
ต้องไม่เกิดจากการตั้งใจของตัวเอง มันคนละอย่างครับ

แม้แต่การสอบทดสอบอารมลูกศิษย์ ครูอาจารย์รุ่นๆเก่า โบราณๆ
ท่านจะ สอบโดยไม่ให้ลูกศิษย์ทันตั้งตัว ให้กิเลสที่มันละเอียด มันสะดุ้ง

ไม่ใช่ ต้องส่งการบ้านกันทุกวัน โอ๋ๆ อะไรกันทำนองนี้

 

น่าจะมีท่านองค์คุลิมาลในประวัติศาสตร์องค์เดียวเท่านั้นครับที่เข้าถึงสภาวะนิพพาน แต่ปถุชนคนธรรมดาในยุคปัจจุบันที่ไม่พบพระพุทธเจ้ามาโปรด เพียงฆ่า100ศพ คงมีแต่ประตูนรกที่เปิดเท่านั้นครับ

 

เอิ่มมม์.... มีใครพอจะเห็นวิธีพ้นจากกะมู้ว์นี้
บ้างรึยังฮับ
ลุงแมวยังไม่เห็นถกกันที่เน้น
เกี่ยวกับอะไรคือ สังขาร(ปรุงแต่ง)
กายปรุงแต่ง จิตปรุงแต่ง จิตเดิมแท้(ธรรมธาตุ)
อะไรคือ ผู้รู้
อะไรเป็นสิ่งที่ถูกรู้
อย่างไรคือการยึด และอย่างไรคือการ
ปล่อยวาง(สิ้นยึด)
สุดท้าย.... นอกจากการสิ้นยึดในกายสังขารและจิตสังขาร
แล้ว ยังมีวิธีอื่นๆ อีกมั้ยที่จะสามารถพ้นทุกข์
ทั้งนี้ ภายใต้กรอบของพระอริยมรรคมีองค์ 8
อันมีสัมมาทิษฐิเป็นหัวหอก
ฮับ

 

หมายเหตุ
พ้นจากกะมู้ว์นี้ หรือพ้นจากทุกข์
มันก็ความหมายเดียวกันฮับ
(คลายทุกขํ ฮาฮา)

 

ทั้งหมดต้องหาจากตัวลุงแมวก่อนครับ คือปฎิบัติจริงๆ ทำจริงๆ พอติดปัญหาหรือไม่แน่ใจ ค่อยตั้งคำถามขึ้นมาครับ จะให้ใครมาอธิบายความหมายทั้งหมดคงเป็นไปไม่ได้ และอีกอย่างครับ ไม่ค่อยมีใครฟังใคร...เพราะมันหลากหลายๆๆ..ต้องเลือกเองครับ

 

ไม่รู้ว่าเรามาจากไหน.
ไม่รู้ว่าเราจะออกทางไหน.
หลงวนไปเวียนมา.
อยู่ที่เดิม.
โต้เท่าไหร่ก็ไม่พ้นทุกข์

 

ธรรมะเชิงปรัชญามันเป็นสิ่งที่น่าฟัง
แต่มันแค่ระดับความคิดและความเข้าใจ
แต่ไม่อาจลงสู่จิต สู่ใจฮับ