เรื่องเด่น ผลกรรมผู้หญิงแต่งกายไม่สำรวมเข้าวัด

เช้าๆ ดิฉันเดินทางไปทำงาน จะผ่านวัดแทบทุกวัน หากมีเวลาจะแวะเข้าไปไหว้พระ บางครั้งสวดมนต์และนั่งสมาธิ มีเหมือนกันค่ะ ที่ชุดที่สวมใส่ในแต่ละวัน แลดูไม่เหมาะสม เนื่องจากแต่งตัวตามสมัยนิยม ตอนนี้เลยเปลี่ยนด้วยวิธีการ ตื่นแต่เช้ามืดแล้วสวดมนต์ทำวัตรเช้า เมื่อกลับบ้านจึงค่อยสวดมนต์ก่อนนอน

 

ก้อดีนะคะ เยาวชนไทยจะได้แต่งกายไปวัดให้เรียบร้อย
อยากให้นุ่งผ้าไทยไปวัด เหมือนตามชนบทนะคะ
เรียบร้อยดี เหมือนหญิงชาวลาวที่นุ่งผ้าถุงนะ อิอิ
ควรจะอนุรักษ์นิยมดีกว่านุ่งสั้นไปวัดนะ

 

ติงเป็นสาวโบ
สมัยเด็กๆ ถ้าสวมรองเท้าแตะไปวัด ก่อนข้ามประตูโขง
ก็จะถอดรองเท้าแตะ หิ้วเข้าไป
ไม่สวมหมวก
ใส่ผ้าถุงยาวเลยเข่าลงไปพอควรแก่การเดิน และการทำงานในวัด
(ถูพื้นศาลาหอฉัน ปูเสื่อ ตักน้ำ ล้างจาน)
...^^...
ผู้เฒ่าผู้แก่ทำอย่างนั้น เราก็ทำตาม ไม่ได้คิดอะไร

โตขึ้นมา ก็สวมกระโปรง สวมชุดสุภาพ
เพราะไม่ต้องทำงานแบบตอนเด็กๆแล้ว
(มีเด็กๆ มาทำแทน)
ส่วนใหญ่เป็นเสื้อสีขาว กับผ้าถุงหรือกางเกงทรงสุภาพสีดำ
บางทีก็ตามสบาย แต่ดูว่าเป็นที่สุภาพ เวลานั่ง เวลากราบ ไม่โป๊
วันพระ สวมผ้าไทย หรือชุดขาว
ติงอยู่บ้านนอก ทำแบบนี้ เป็นเรื่องปกติค่ะ

​

 

อนุโมธนาด้วยครับ
และเห็นด้วยครับ ผมว่าเราใส่เสื้อผ้าให้เหมาะสมเป็นการเคารพต่อสถานที่ด้วยครับ ต่างชาติเห็นจะได้ปฏิบัติตามด้วย

 

ยิ่งมีความสวยความสาวมากก็สามารถยั่วกิเลสได้มากจึงควรระวังสำรวมให้กลายเป็นเมตตามหานิยมได้

 

ขออนุโมทนาด้วยค่ะ เวลาตัวเองจะไปวัด ก็จะเลือกชุดที่ดูเรียบร้อย และรัดกุมที่สุด จะไม่แต่งหน้าให้ฉูดฉาด บางทีก็ใส่ชุดขาว เตรียมไปถืออุโบสถศีลด้วยค่ะ

 

อนุโมทนาสาธุ แม้แต่พิธีกรรายการทางทีวียังใส่เสื้อแขนกุดและกางเกงขาสั้นนำเที่ยววัดทำไมไม่มีหน่วยงานดูแลเจ้าของรายการก็ไม่ใส่ใจเห็นอยู่ประจำ

 

แงง ^________^ Thx naka

 

เห็นบ่อย บ่อยจน รู้สึกละอายใจแทนคนใส่เอง ความเหมาะสม ความพอดี จิตใต้สำนึกดีดี สังคมมันเสื่อมลงไปเย๊อะเลย ... เขตบุญแท้ๆ

อนุโมทนาบุญค่ะ ที่นำมาลงให้อ่านเป็นธรรมทาน สาธุ. ขออนุญาตินำไปส่งเป็นฟอเวิดเมล์ต่อๆไปน๊ะค๊ะ

บุญรักษาค่ะ

 

ดีหรือไม่ดี ถูกต้องเหมาะสมหรือไม่ คงขึ้นอยู่กับความละเอียดของจิตแต่ละคน ผู้ที่มีปัญญาย่อมรู้ว่าสิ่งไหนดีไม่ดี ควรหรือไม่ควร
อต.ตนา โจทยต.ตานํ. ( อัตตะนา โจทะยัตตานัง )

 

หลวงปู่คำคะนิงท่องนรก : ผลกรรมของการอวดเนื้ออวดหนัง ของนางงามนางแบบ

​

นางงามนางแบบ​

หลวงปู่คำคะนิงเดินเที่ยวชมเมืองนรกต่อไป เห็นสถานที่แห่งหนึ่ง สว่างไสวรุ่งเรืองดุจแสงฟ้าแลบอยู่แปลบปลาบ เป็นยกพื้นเวทีกว้างคล้ายสะพานทอดยาวโค้งลงไปในสระน้ำอันกว้างใหญ่ สระน้ำนั้นลุกไหม้เป็นเปลวไฟแดงฉานโชติช่วง น่าสะพรึงกลัว ก็รู้ว่าเป็นขุมนรก

บนสะพานนั้นมีหญิงสาวรูปร่างอรชรสวยงามจำนวนมาก พากันเดินออกจากเวทีมีม่านผืนใหญ่มหึมา หญิงสาวเหล่านั้นแต่งกายด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์สวยงาม เดินนวยนาดลงจากเวที ทอดแขนทอดขามาตามสะพาน

จ่ายมบาลอธิบายว่า มนุษย์ผู้หญิงเหล่านี้เป็นพวกนางงามนางแบบ กำลังเดินโชว์ร่างกายและเสื้อผ้า หลวงปู่คำคะนิงยืนงุนงงประหลาดใจยิ่ง

นางงาม นางแบบ เสื้อผ้าอาภรณ์อันสวยงามฉูดฉาดสะดุดตาเหล่านั้น เดินเรียงรายตามกันออกไปยืนอยู่กลางสะพาน แล้วเยื้องกรายเปลื้องเสื้อผ้าออกก่อน เหลือแต่ร่างเปลือยล่อนจ้อนอุจาดนัยน์ตา แต่ละนางร่างสวยงามด้วยส่วนสัดปานนางฟ้า

จากนั้นก็มีนกอินทรีตัวใหญ่บินมาจากไหนไม่รู้ นัยน์ตานกอินทรีแดงฉานพวยพุ่งออกมาเป็นเปลวไฟ มันบินมาตรงหน้าหญิงสาวแต่ละนางที่ยืนเปลือยกายอยู่
แล้วใช้จะงอยปากอันคมกริบจิกเข้าที่หน้าผากหญิงสาว กระชากทีเดียว หนังศีรษะและเส้นผมก็ลอกออกมาตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า กลายเป็นหนังทั้งแผ่น หญิงสาวนางนั้นส่งเสียงหวีดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

เมื่อนกอินทรีจิกลอกเอาหนังออกไป ก็เหลือแต่ร่างที่แดงฉานไปด้วยเลือด น่าขยะแขยงชวนขนพองสยองเกล้า จะมองหาความงามเมื่อตะกี้นี้ไม่พบเลย นกอินทรีได้จิกกินนัยน์ตาทั้งสองข้างก่อน แล้วจึงจิกเอาเนื้อแดง ๆ ออกมาเผยให้เห็นอวัยวะภายใน คือ ตับไตไส้พุง น่าขยะแขยง ไม่สวย ไม่งาม

จากนั้นนกอินทรีจิกกินตับไตไส้พุงจนหมดสิ้น เหลือแต่ร่างโครงกระดูกจะหาความสวยงามไม่ได้เลย กลายเป็นร่างโครงกระดูกยืนสั่นสะท้านอยู่
ฝ่ายหญิงสาวคนอื่น ๆ เห็นเช่นนั้น ก็มีความหวาดกลัวอย่างสุดขีด พากันกระโดดหนีลงไปในสระนรกที่เป็นเปลวไฟลุกโชติช่วงแดงฉานนั้น ก็ถูกเปลวไฟนรกลุกเผาไหม้ ส่งเสียงร้องกรีดแหลมระเบ็งเซ็งแซร่ด้วยความเจ็บปวด

แต่แล้วก็มีเหล็กคล้ายหอกเผาไฟแดง ๆ แทงทะลุร่างหญิงสาวเหล่านั้นส่งขึ้นมาจากขุมไฟนรก ร่างที่ไหม้เหลือแต่กระดูกขาวโพลนก็กลับกลายเป็นร่างหญิงสาวสวยงามเหมือนเดิม มีเสื้อผ้าอาภรณ์สวมใส่เหมือนเดิมทุกอย่าง
ต่อจากนั้นก็ถูกนกอินทรีโผบินเข้าจิกกระชากเสึ้อผ้าออกเหลือแต่กายเปลือยล่อนจ้อน แล้วจิกหนังลอกออกทั้งแผ่น จิกกินเนื้อ กินตับไตไส้พงเหมือนที่กระทำกับหญิงสาวคนแรก

ส่วนหญิงสาวคนอื่น ๆ มีความหวาดกลวัส่งเสียงหวีดร้องวุ่นวายระเบ็งเซ็งแซร่นั้นจะวิ่งหนีไปทางไหนก็ไม่ได้ เพราะมีหอกเผาไฟแดง ๆ แทงขึ้นมาจากขุมนรกเพลิง จี้สกัดหน้าหลังไว้รอบข้างไปหมด
หลวงปู่คำคะนิงสลดสังเวชเป็นที่ยิ่ง ไม่ทราบว่าหญิงสาวเหล่านั้นมีความผิดสถานใด ถึงต้องมาถูกกระทำลงโทษอย่างโหดเหี้ยมอำมหิตถึงปานนี้

จ่ายมบาลล่วงรู้วาระจิตได้ตอบว่า หญิงสาวเหล่านี้สมัยเป็นมนุษย์ชอบประพฤติตนทางอนาจาร คืออวดร่างกายของตนเปลือยร่างต่อสาธารณะ และหลงใหลลุ่มหลงในเสึ้อผ้าอาภรณ์เครื่องตกแต่งประดับกายอย่างไม่ลืมหูลืมตา
สามารถกระทำชั่วได้ในทุกสิ่งเพื่อแสวงหาเงินมาซึ้อเสื้อผ้าอาภรณ์ประดับตัวเองอวดคนอื่น

เป็นผู้หญิงประเภทฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม ไม่รู้จักศาสนาคำสั่งสอนของศาสดาองค์ใด ไม่เชื่อในคุณธรรมความดีใด ๆ ไม่ละอายแก่ใจ เชื่อแต่ว่า เกิดมาชาตินี้ชาติเดียว ต้องแสวงหาความสุขสนุกสถานให้เต็มที่ กิน ถ่าย เสพกามและนอนเท่านั้น อย่างอื่นไม่คิด ชาติหน้าไม่มี บาปบุญไม่มี นรกไม่มีดังนั้นเมื่อหญิงสาวเหล่านี้ตายแล้วจึงต้องมาเสวยกรรมอยูในนรกเช่นนี้


หลวงปู่คำคะนิง จุลมณี บุกเมืองพญานาค และท่องนรก

Monk Main Page

 

วัดเป็นที่พึ่งทางใจตั้งแต่บรรพบุรุษจนถึงปัจจุบัน

วัดเป็นสถานที่ที่ทุกคนเข้ามาแล้วสบายกายสบายใจ ช่วยให้เราคลายความทุกข์ได้แม้จะเป็นปัญหนักหนาแค่ไหน ควรแต่งกายให้สุภาพเรียบร้อยนะคะ
(สวดมนต์เสียตั้งแต่วันนี้ เพราะพรุ่งนี้อาจนอนให้พระสวด)

 

ภาพที่ดีงดงาม เมื่อได้เห็น เย็นใจ

การแต่งกายของผู้คนที่งดงามในสถานที่ต่าง ๆกัน
ในประเทศ ต่างประเทศ
เด็กผู้ใหญ่
มีส่วนในการทำให้สถานที่นั้นดูงดงาม
เป็นการรักษาพระศาสนาได้ด้วยศรัทธา

 

ภาพที่คุณ ธัมมนัตา เอามาโพสไว้ อยากให้เด็กไทยสมัยนี้ได้ดูจังเลยค่ะ อนุโมทนาค่ะ

 

บุคคลที่ยังเป็น "ปะทะปะระมะ" เยอะมาก ขนาดพระอริยะเจ้า หลวงตามหาบัว ญานสัมปันโน
ท่านเทศนาสอนเตือนให้เห็นโทษภัยแล้วก็ยังไม่รู้สึกใด ๆ คงต้องปล่อยเขาไปตามทาง

ช่วงเข้าพรรษาได้ไปเที่ยวเชียงใหม่ ไปร่วมทำบุญตักบาตรตอนเช้ากับพี่น้องชาวเหนือ
วัดที่ไปก็อยู่ในละแวกไนท์พลาซ่าที่ช่วงกลางคืนแสนจะพลุกพร่าน เต็มไปด้วยด้านมืด
แต่ตอนเช้าไปทำบุญที่วัดกลับเงียบสงบ บรรยากาศร่มเย็นและที่สำคัญทั้งสาว ๆ และผู้สูงอายุ
แต่งกายเรียบร้อยมาก เหมือนในรูปที่คุณธัมมนัตา เอามาโพสไว้ไม่มีผิด ช่างสวยงาม
ดั่งนางฟ้านางสวรรค์จริง ๆ ผู้ที่มาตักบาตรทำบุญในวันนั้นยิ้มแย้มแจ่มใส หน้าตาผ่องใสสวยงาม
เป็นผู้มีจิตใจงามเพราะรู้กาละเทศะ รู้อะไรควร อะไรไม่ควร และเคารพต่อสถานที่
ช่างเป็นผู้ที่งามพร้อมจริง ๆ

 

บางคนเข้าวัด เค้าอาจคิดว่าอุตส่าห์ไปทำบุญทำทานคิดว่าให้ข้าวพระแล้วจะทำไงก็ได้

บางคนเข้าทำบุญในวัดเพื่อค้าบุญทำบุญให้ขายของดีๆ ไปเหมือนคนค้าขาย คิดว่าทำบุญเท่านี้ เราจะได้บุญเท่านี้ ไม่เป็นไปเพื่อสละ ความยึดมั่นถือมั่น แต่เป็นไปเพื่อ โลภบุญหวังในบุญเพื่อบำรุงกิเลสก็มี

ไม่ได้น้อมถวายทานด้วยความเคารพเอื้อเฟื้อด้วยน้ำใสใจจริง ไม่ได้พิจารณา ธรรม ปฎิบัติธรรม เข้าวัดไกล้พระไกล้ธรรม
ก็เปรียบเหมือนจวักห่อนรู้รสแกงฉันนี้เอง

สาธุ

 

เคารพสถานที่หน่อยก็ดีครับ อยู่บ้านอยากแก้ผ้าอยากนุ่งกางเกงขาสั้นแค่คืบ

หรือกระโปรงแค่ 2 คืบก็ไม่มีใครว่า ไปวัดเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธ์ไม่มีใครมาว่า

แต่เขาว่าลับหลัง แถมยังว่าถึงบุคคลที่บ้านด้วยนะครับ ว่าไม่มีใครเตือนหรือเวลาออกจากบ้าน

ลูกหลาน เพื่อนๆพี่ผม ผมส่งอันนี้ให้อ่านทุกคนถือปฎิบัติกันมาอย่างดี

เพราะเขาไม่ได้กลัวว่าใครจะว่าเขา แต่เขากลัวว่าคนอื่นจะว่าบรรพบุรุษของเขา

อย่างที่พระท่านว่า อย่าติเตียนโทษคนอื่น กรรมใครกรรมคนนั้น โมทนาครับ