เช้าใหม่

ถามคนส่งซีจ๊ะ อิอิ

ใต้ร่มฉัตรพระบรมราชจักรีวงศ์.......อุปถัมภก ยอยกพระพุทธศาสนา
http://board.palungjit.com/showthread.php?t=76908

[IMG] ส้มตำไทยไข่เค็ม
[IMG] หมูทอดแดดเดียว
[IMG] ไก่ทอดสมุนไพร
[IMG] ต้มแซ่บกระดูกอ่อนหมู
[IMG] ลาบไข่เจียว
[IMG] ปลาช่อนน้ำตก

เก็บตกจากศรีราชามาถังหย่ายๆๆๆ
ไปก็หลับ-กลับก็หลับ
แต่ยังหลับแล้วตื่นจ้า
วันนี้หัวยังหมุนเป็นลูกข่างอยู่เลย

[IMG]
ขอร้อง！อย่ากินแมว

แต่ตอนนี้ตัวเรายางไม่ดีพอเลยอ่ะ

ยาง ขี้เกียจอยู่จ้า

พรุ่งนี้ไปเก็บตกเมืองพัทยาจ้า
ถ้าตายมาเกาะเราก็ได้ เพราะเราไม่รู้เรื่องก็ปล่อยให้เกาะๆๆๆๆ
สรุปแล้วไม่ไปนิพพานหรือไงจ๊ะ

อะไรกันเหรอ เก็บตก เห็นแต่เก็บยาดมมา

เวียนมาครบ 1 ปี ที่รู้จักปรียานันท์ ปรียานันท์ก้าวหน้าไปเยอะ
แต่เราไม่ก้าวหน้าในธรรม
^ - ^

เก็บตกวัดพระแก้ว+วัดระฆัง

เดี๋ยวหาถุงหิ้วให้ป้าเธอก่อน หาได้จะไป อิ อิ

[IMG]

[IMG]

อย่าทำไรหนูนะ หนูแค่ขอกินปลา แงๆๆ

ยังไม่กลับ-กบินอีกรึ

ภาวนาให้จิตเย็น
เราเย็น...เขาก็ชอบ...
เขาชอบ...ก็โมทนาได้ไว...
เราก็ชอบ...เพราะเขาไม่อยู่กะเรานาน...แถมยังได้สร้างทานบารมีแบบที่เราเพียรเราได้
ไม่ต้องไปแข่งกะใคร อิอิ

อีกครั้ง
บทภาวนาพรหมวิหารสี่

เราจะอยู่เฉยๆ เพราะเรารักจิตวิญญาณของเรา จึงช่วยเหลือจิตวิญญาณของเราให้ผ่องใสและชื่นบาน
เราจะอยู่เฉยๆ ช่วยจิตวิญญาณของเราให้ชื่นบานและผ่องใส

เราจะไม่อิจฉาริษยา ไม่ว่ามนุษย์และสัตว์ทั้งโลก

แต่ถ้าเราช่วยได้ เราจะช่วยให้จิตวิญญาณของเขาให้ผ่องใสและชื่นบาน
แต่ถ้าเกินวิสัยที่เราจะช่วยได้ เราจะอยู่เฉยๆช่วยจิตวิญญาณของเราให้ชื่นบานและผ่องใส

สาธุจ้า
แต่เรายังติดที่จะตัดสินด้วยสมอง...เฮ้อ...ยากส์จัง
ทำให้ยังไม่คิดที่จะเข้าใจวิปัสนาญาณกะเขาซะที

อารมณ์ที่หลากหลาย...กว่าเราจะปลดจากตัวเราเองก็แสนยาก
แล้วถ้าอารมณ์เหล่านั้นเกิดจากคนอื่นๆ...เราจะปลดยังไงวะ
ถ้ามันปลดไม่ได้...เราจะโกรธใครดี...
คู่กรณีที่ก่อเรื่อง...หรือตัวเราที่ไปเสื.กเรื่องของเขา...หรือเราก็เป็นคู่กรณีกะเขา

เมื่อวานก่อนเปิดทีวีตอนหกโมงเช้านิดๆได้ยินเสียงคล้ายพลุ เราก็ยังงงๆนะ
เอะใจเลยเปิดทีวีเห็นลุยกันไปแล้ว จิตเรามันคิดเป็นห่วงเขา ดูทีวีจนสายถึงออกจากบ้าน
แล้วก็เปิดทีวีมือถือดูในรถเมล์อีก มาถึงที่ทำงานก็หาข่าว เห็นภาพที่เท้าขาด ขาขาด รู้สึกหดหู่นะ เราไม่เข้าใจว่าการได้มาซึ่งอำนาจโดยการเข้าไปแถลง...จะต้องสังเวยด้วยการบูชายัญ เลือดเนื้อและชีวิตด้วยหรือ
กลับถึงบ้านก็รู้สึกว่ามี...ตามมาให้ช่วย...ก็ต้องช่วยตามสภาพ
แย่จังจิตที่ห่วงคนอื่นๆ ไม่อยากให้เขาต้องเจ็บตัว เดือดร้อน
งงเหมือนกันนะสงสัยว่าจิตเรามันเข้าไปร่วมประท้วงกะเขาด้วยแหงๆ
ถ้าตัวเราไปคงแย่กว่านี้แน่ๆ อารมณ์คนเป็นหมื่นๆ รับมือไม่ไหว ต่อให้จานคิกก็เถอะ
หรือจานX รับไหวหว่า

นั่นดิ คิดเอง...ติดสัญญาเก่าๆ...หรือบางทีก็เชื่อตามที่คนอื่นบอก...หรือไม่เชื่อตามที่คนอื่นว่า
ไม่รู้ต้องแกยังไง...ยากส์นะ...ไม่รู้ถูกรู้ผิด
ตัวเองยังแก้ไม่ล่าย...แล้วจะให้ช่วยใครได้ไงน้อ