การบำเพ็ญทาน ให้ถึงนิพพาน รวมความโดยย่อว่า การให้ทานครั้งเดียว เป็นการบำเพ็ญบารมี ๑๐ อย่างครบถ้วน การให้ทานในระยะแรก ถ้าจิตใจเรายังอ่อน ที่เรียกว่าจาคานุสสติ นึกอยากจะให้ ตัวตั้งใจเสียสละ นึกว่าเราจะต้องเสียสละของอย่างนี้ ให้แก่คนอื่น คำว่าคิดว่ายังต้อง"เสียสละ"อยู่ ชื่อว่าเป็น “บารมีต้น” และต่อไปคำว่าเสียสละ คำว่าเสียทิ้งไป คิดว่า"สละ"ของอย่างนี้ออกไปจากใจเรา เพื่อเป็นการสงเคราะห์ อย่างนี้เป็นบารมีกลาง ที่เรียกว่า “อุปบารมี” ต่อไปคิดว่า เราจะ"ละ"หละ สิ่งที่เราเสียดายนี่ เราจะไม่เสียดายมัน ที่พอจะสงเคราะห์กันได้ เราจะให้เพื่อความสุขของเขา เพื่อความดีของเรา อย่างนี้เป็น “ปรมัตถบารมี” ในด้านกำลังใจการให้ทาน เพื่อการไม่คิดหวัง เพื่อการตอบแทนใดๆเกิดขึ้นในใจ หวังด้วยการสงเคราะห์แบบนื้ถือว่าเป็นปรมัตถบารมี ถ้าทานบารมีเป็นปรมัตถบารมี บารมีอีก ๙ อย่าง ก็เป็นปรมัตถบารมีเหมือนกัน ในเมื่อบารมีทั้งหมด ๑๐ อย่าง เป็นปรมัตถบารมีทั้งหมด การถึงนิพพานเป็นของไม่ยาก “ โอวาทธรรม หลวงพ่อพระราชพรหมยาน ณ.บ้านสายลม จาก : วีดิโอ สนทนาที่สายลม ปี 2530 ************************************************************