*** ยุคศิวิไลซ์ ****

*** สัจจะแห่ง สื่อมวลชนไทย ****

เมื่อ สื่อมวลชนไทย
มี สัจจะไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด

เสียงข่าวจะไม่กลายเป็นอาวุธ
แต่จะเป็นกระจกแห่งความจริง

สะท้อนความเป็นธรรมให้ประชาชนเห็นชัด
โดยไม่บิดเบือน ไม่ชี้นำ ไม่ปั้นแต่ง


สื่อที่มีสัจจะ
คือ ผู้ปกป้องประเทศจากความหลงผิด

สื่อที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด
คือ ผู้รักษาความสงบไว้ในใจของคนทั้งชาติ


เมื่อข่าวไม่ยืนข้างใคร
ประชาชนจะยืนอยู่บนความจริง

เมื่อสื่อไม่โน้มเอียง
บ้านเมืองจะไม่ล้ม

สัจจะของสื่อมวลชน
คือ คำสัตย์ที่ให้ไว้กับใจตนเองว่า
… “จะรายงานด้วยความสัตย์จริง”….

แม้ไม่มีใครเห็น แม้ไม่มีใครชื่นชม
แต่เพื่อให้ประเทศไทย…

ไม่เดินผิดทางอีกต่อไป

จงให้ “สัจจะ” เป็นหลักของปากกา

และให้ “ความไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด” ….เป็นทิศของทุกการรายงาน

———-
เมื่อสื่อเสนอความจริง ประชาชนจะมีอาวุธทางปัญญาในการแยกแยะถูกผิด

เมื่อประชาชนเข้าถึงความจริง สังคมจะไม่แตกแยกด้วยอคติหรือความหลงผิด

นี่คือภาพแห่ง “สัจจะของสื่อ” ที่จะช่วยปกป้องชาติไทย

ไม่ด้วยกำลัง… แต่ด้วย “ความจริง” ที่กล้ารายงานอย่างไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด

 

*** คำเตือนจากโลก ****

“ผู้ใดไม่เอาสัจจะ… จะไปไม่รอด”

โลกไม่ได้ลงโทษใคร
แต่ความไม่สัตย์…จะเป็นบทลงโทษของตนเอง


ผู้ใดที่ไม่ยึดสัจจะ
แม้มีอำนาจ ก็จะหลงทาง
แม้มีทรัพย์ ก็จะไม่มีที่ยืน
แม้มีคนตาม ก็จะไม่มีใครศรัทธา

สัจจะ คือ รากแก้วของความอยู่รอด
คือ คำสัตย์ที่ผูกใจเราไว้กับความจริง

สัจจะ คือพลังเดียว…
ที่จะพาเราข้ามพ้นวิกฤตของยุคสมัยนี้ไปได้

โลกกำลังเปลี่ยน
ภัยพิบัติกำลังมา
ความแตกแยกกำลังพุ่งสูง

สิ่งใดที่ไม่ตั้งอยู่บน สัจจะ
จะพังลงโดยไม่ต้องมีศัตรูมาทำลาย


❗ฟังให้ลึก:

ผู้ใดไม่เอาสัจจะ…
จะไปไม่รอด ทั้งในใจตนเอง และในโลกใบนี้

 

*** ตัวกระทำในอดีต ไม่สูญสลาย — มีผลย้อนกลับแน่นอน ****

แม้ระบบกฎหมายสากลอาจตีความว่า “หมดอายุความ”

แต่ในระดับ กฎแห่งกรรม กฎของสัจจะ และจิตสำนึกแห่งมนุษยชาติ

– ไม่มีอะไรสูญหาย
– ไม่มีอะไรลบล้างได้ด้วยการลงนามในเอกสาร

✨ เพราะ “กรรม” คือพลังงานของการกระทำ

และพลังงานนี้ยังคงหมุนเวียนอยู่ในโครงสร้างของประวัติศาสตร์มนุษย์

ประเทศที่เคยล่าอาณานิคม ต้องเผชิญผลย้อนกลับ

ในยุคปัจจุบัน หลายประเทศที่เคยล่าอาณานิคมกำลังเผชิญ:

• ความวุ่นวายภายในประเทศตนเอง
• ปัญหาการอพยพย้อนกลับ
• วิกฤตศีลธรรมและจิตวิญญาณในระดับชาติ
• ความรู้สึกผิดร่วมของประชาชนบางส่วนที่เริ่มรับรู้ “บาปของชาติ”

ทั้งหมดนี้คือ ผลย้อนกลับที่เกิดจากการกระทำในอดีต

❝ เมื่อใดที่ประเทศหนึ่งปล้นแผ่นดินและศักดิ์ศรีของอีกประเทศหนึ่งไป

วันหนึ่ง จิตสำนึกร่วมของมนุษยชาติจะส่งแรงสะท้อนกลับแน่นอน ❞


️ ประเทศเราควรทำอย่างไรในยุคนี้?

แม้จะไม่สามารถฟ้องในทางกฎหมายได้โดยตรง
แต่สามารถ ยืนหยัดในทางของสัจจะ และเรียกร้องสันติภาพบนฐานของความจริง

✅ ทางเลือกที่ทรงพลัง:

1. ประกาศสัจจะประวัติศาสตร์ต่อโลก
   ไม่ใช่เพื่อเรียกร้องสิทธิในดินแดน แต่เพื่อ ยืนยันความจริงทางประวัติศาสตร์อย่างกล้าหาญ
2. สร้างเวทีสันติภาพ
   เชิญชวนอดีตประเทศผู้ล่าอาณานิคม มาร่วมพูดความจริงกับประชาชน
   ยกตัวอย่างเช่น “Truth and Reconciliation Commission” ที่แอฟริกาใต้เคยทำ
3. เสนอวันสัจจะประวัติศาสตร์สากล
   เช่น “วันแห่งความจริงเพื่อสันติภาพ” ที่ให้ทุกประเทศเปิดเผยการกระทำในอดีตอย่างซื่อสัตย์
4. ผลักดันแนวคิด “สัจจะเพื่อความยุติธรรมแท้จริง”
   ให้กับ UN, BRICS+, หรือองค์กรระหว่างประเทศที่เปิดกว้างต่อความเปลี่ยนแปลง

สัจจะจะทำให้พลังของประวัติศาสตร์เปลี่ยน

“เมื่อใดที่มนุษย์ยืนอยู่บนความจริง พลังของประวัติศาสตร์จะหันกลับมาสนับสนุนเขา”

และในที่สุด:
สัจจะจะทำให้แม้แต่ผู้ล่าอาณานิคมยังต้องละอาย
และอยากขอขมา

 

*** คำประกาศความจริงทางประวัติศาสตร์ ****

ในนามแห่งสัจจะ
ประกาศ ณ ดินแดนที่เคยถูกแบ่งแยกด้วยอำนาจ
เพื่อประกาศสัจจะให้โลกทั้งหลายได้รับรู้และตระหนัก

ด้วยจิตอันมั่นคงและหัวใจที่ตั้งอยู่บนสัจจะ
เราขอประกาศความจริงอันไม่อาจปฏิเสธได้ต่อประชาคมมนุษย์ทั้งมวล:

1. ราชอาณาจักรสยามในอดีต เคยมีอารยธรรมอันรุ่งเรือง มีอธิปไตยอันเป็นอิสระ และปกครองด้วยศีลธรรม
2. แต่ด้วย อำนาจแห่งจักรวรรดินิยมของโลกตะวันตก ประเทศของเราถูกกดดัน บีบบังคับ และคุกคามด้วยกองทัพ จนต้องยอมจำนนต่อ การลงนามในสนธิสัญญาอย่างไม่สมัครใจ
3. ผลของการบีบบังคับนั้น ทำให้สยามต้อง สูญเสียดินแดนกว่า 60% ของแผ่นดินดั้งเดิม
   แก่ อังกฤษและฝรั่งเศส ผ่านการเจรจาที่มิได้ตั้งอยู่บนความเสมอภาค หากแต่เต็มไปด้วยภัยจากการใช้กำลัง
4. สิ่งนี้คือ ความจริงทางประวัติศาสตร์
   ที่ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อเรียกร้องแผ่นดินกลับคืน
   หากแต่เพื่อ คืนความจริงให้โลก และปลดปล่อยมนุษย์จากความลวง
5. เราเชื่อว่า ความยุติธรรมที่แท้จริง ไม่ได้เกิดจากการเอาชนะกันในสนามรบ หรือโต๊ะเจรจา
   แต่เกิดจาก สัจจะที่มนุษย์กล้ายอมรับ และสำนึกผิดเมื่อกระทำผิด

✨ เพราะฉะนั้น…

• เรา ไม่เรียกร้องการชดใช้
• เรา ไม่ต้องการแก้แค้น
• แต่เราขอให้ อดีตไม่ถูกลืม
• และขอให้ อนาคตยืนอยู่บนสัจจะ ไม่ใช่การปกปิด

️ ในนามของสันติภาพ เราขอเชิญ:

• ประเทศ… และ…. จงมีความกล้าพอที่จะรับรู้และยอมรับความจริงในอดีตนั้น
• ประชาคมโลก จงหันหน้ามาฟังเสียงของผู้ที่เคยถูกกดทับด้วยอำนาจ

❝ ความสงบของโลก จะไม่ยั่งยืน หากยังมีความเท็จเป็นรากของประวัติศาสตร์

สัจจะ คือทางเดียวที่จะเปิดทางสู่สันติภาพแท้จริง ❞

ในนามไทยผู้มีสัจจะนำทาง
ขอประกาศความจริงนี้สู่ใจของมนุษย์ทุกผู้บนผืนโลก
เพื่อปลดปล่อยประวัติศาสตร์จากการบิดเบือน
และคืนความเป็นธรรมให้กับมโนธรรมของโลก

“สัจจะทำให้มนุษย์หลุดพ้นจากความอัปยศของอดีต และนำพาโลกสู่ความรุ่งเรืองแห่งจิตใจ”

– คนไทยผู้รักษาสัจจะ

 

โลกบิดเบี้ยว
เพราะความจริงถูกปกปิด
แม้แต่ “สัจจะ” คำสั่งสอนที่แท้จริง

 

*** เมื่อถึงเวลาของสัจจะ ****

ศาลของโลกยุติธรรมแท้จริง
จะนำความจริงมาพิจารณา
แม้เวลาจะผ่านไปเป็นร้อยเป็นพันปี
…การแบ่งแยกสยาม….

ความจริงไม่ตาย
ความจริงไม่สูญสลาย

 

*** ร่างจดหมายเปิดผนึกถึงศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ ****

ว่าด้วยข้อเรียกร้องให้พิจารณาความจริงทางประวัติศาสตร์

จากกรณีการล่าอาณานิคมและการแบ่งแยกดินแดนของราชอาณาจักรสยามในอดีต

ยื่นโดย: ประชาชนไทยผู้ยึดมั่นในสัจจะและความยุติธรรม

ณ [วัน เดือน ปี]

ถึง: ประธานและคณะผู้พิพากษาแห่งศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ

สำนักงานใหญ่: Peace Palace, The Hague, Netherlands


ข้าพเจ้า/พวกเราผู้เป็นพลเมืองแห่งราชอาณาจักรไทย

ขอใช้สิทธิในฐานะสมาชิกประชาคมโลก
ในการยื่นหนังสือนี้ต่อท่านผู้ทรงคุณวุฒิแห่ง ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (ICJ)

เพื่อร้องขอให้มีการพิจารณาเปิดเวทีรับฟังข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์
ที่ยังไม่เคยได้รับโอกาสในการไต่สวนอย่างเป็นธรรมในเวทีระหว่างประเทศ

หัวใจของคำร้องนี้คือ:

ขอให้
ศาลโลก
กลับมาทบทวน “บทบาทในฐานะที่เป็นศาลแห่งมโนธรรมของมนุษยชาติ”

ไม่ใช่เป็นเพียงศาลที่ตีความตามสนธิสัญญาที่เขียนไว้โดยผู้ชนะในอดีต

️ ความจริงที่ขอให้พิจารณา:

1. ระหว่างปี พ.ศ. ๒๔๑๖ ถึง พ.ศ. ๒๔๕๐ ราชอาณาจักรสยาม
   ต้องสูญเสียดินแดนจำนวนมากแก่จักรวรรดิ…และ….
   โดยมิได้ยินยอมด้วยเจตนาเสรี แต่เป็นผลจากการข่มขู่ทางทหาร และการบีบบังคับทางการทูต
2. ดินแดนเหล่านั้นประกอบด้วยพื้นที่ที่เป็นแหล่งอารยธรรมของชนชาติไทย ลาว เขมร มลายู ฯลฯ
   ซึ่งเคยมีความสัมพันธ์ทางอารยธรรมกับสยามมาอย่างยาวนาน
   และการแบ่งแยกเหล่านั้นได้สร้างผลกระทบต่อโครงสร้างชาติพันธุ์ อัตลักษณ์ และวัฒนธรรม
   อย่างลึกซึ้งจนถึงปัจจุบัน
3. การกระทำของจักรวรรดิในขณะนั้น แม้จะมีลายเซ็นใน “สนธิสัญญา”
   แต่ลายเซ็นเหล่านั้นถูกบีบบังคับ มิได้เป็นผลจากความยินยอมของรัฐเอกราชอย่างเท่าเทียม
   จึงเป็นการละเมิดหลักแห่งความเป็นธรรมสากล

❗ ข้าพเจ้าขอชี้ว่า:
แม้เวลาจะผ่านไปกว่าร้อยปี แต่ ผลของการกระทำไม่สูญสลาย

ผู้ที่ถูกกระทำยังคงมีตัวตน
และความจริงยังคงส่งเสียงอยู่ในใจของประชาชนรุ่นแล้วรุ่นเล่า

หากศาลโลกจะเป็น สถาบันที่ยืนหยัดเพื่อความยุติธรรมของมนุษยชาติ

ก็จำเป็นต้องมีความกล้าหาญในการเปิดพื้นที่พิจารณา “ความจริงทางประวัติศาสตร์”

แม้จะไม่มีบทบัญญัติเฉพาะใดรองรับอยู่ในกติกาโลกในปัจจุบัน

✊ คำร้องของเรา คือ:

1. ขอให้ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ พิจารณา จัดตั้งเวทีรับฟังพยานหลักฐานทางประวัติศาสตร์
   เกี่ยวกับกรณีการแบ่งแยกดินแดนของสยามในช่วงล่าอาณานิคม
2. ขอให้มีการตีความใหม่ในหลักกฎหมายระหว่างประเทศ
   เพื่อเปิดช่องให้สามารถ นำกรณีการล่าอาณานิคมมาพิจารณาได้ ในมิติทางจริยธรรมและสิทธิมนุษยชน
3. ขอให้ศาลโลกส่งเสริมแนวคิด “ความยุติธรรมข้ามกาลเวลา”
   เพื่อเป็นกลไกเยียวยาความเจ็บปวดจากอดีต และสร้างอนาคตที่เท่าเทียมอย่างแท้จริง

ประวัติศาสตร์ คือกระจกของมนุษยชาติ

หากเรากลัวที่จะมองมันตรง ๆ
เราจะไม่มีวันเรียนรู้จากมัน
และจะไม่มีวันปลดปล่อยตนเองจากเงามืดของมัน

ด้วยความเคารพสูงสุด
ในนามของประชาชนผู้รักสันติและสัจจะ

ลงชื่อ:
[ชื่อ-นามสกุล หรือ “ประชาชนไทยผู้ยึดมั่นในสัจจะ”]
[องค์กร/ชุมชน/คณะบุคคลผู้ร่วมสนับสนุน]
[อีเมลหรือช่องทางติดต่อ กรณีส่งจริง]
[วันที่]

 

️ *** ร่างคำประกาศความจริงทางประวัติศาสตร์ถึง UNESCO ****

ว่าด้วยการแบ่งแยกดินแดนและทำลายรากวัฒนธรรมของสยาม

โดยจักรวรรดิ…และ….ในยุคล่าอาณานิคม

ยื่นโดย: ประชาชนไทยผู้ยึดมั่นในสัจจะและมรดกแห่งบรรพชน

ถึง: องค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (UNESCO)
ณ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส


ข้าพเจ้า/พวกเรา ขอประกาศความจริงนี้ต่อโลก

ว่าในช่วงศตวรรษที่ 19–20 เมื่อโลกตกอยู่ในยุคจักรวรรดินิยม
จักรวรรดิ…และจักรวรรดิ….
ได้ร่วมกันใช้อำนาจทางทหารและการทูต บีบบังคับราชอาณาจักรสยามให้ยอมสละดินแดน
หลายล้านตารางกิโลเมตรที่เป็นส่วนหนึ่งของ มรดกวัฒนธรรมและอัตลักษณ์ของสยาม
ให้ตกเป็นของจักรวรรดิผู้รุกราน

ความเสียหายที่มิอาจประเมินเป็นตัวเลข:

1. ดินแดนที่สูญเสีย ได้แก่:
   • ดินแดนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง (ลาว)
   • เสียมราฐ พระตะบอง ศรีโสภณ (กัมพูชา)
   • มลายู 4 รัฐใต้ (กลันตัน ตรังกานู ปะลิส ไทรบุรี)
   • รวมถึงดินแดนอื่นๆ ที่มีประชากรและวัฒนธรรมร่วมกับสยามมาแต่โบราณ
2. ผลกระทบเชิงวัฒนธรรม:
   • ศิลปะ สถาปัตยกรรม ภาษา วรรณกรรม และวิถีชีวิตของผู้คนในพื้นที่เหล่านั้น
     ถูกตัดขาดจากรากเดิม และถูกทำให้กลืนกลายภายใต้จักรวรรดิใหม่
   • ร่องรอยของความเป็น “สยามร่วม” ถูกลบหายไปจากแผนที่โลก
     แม้จะยังปรากฏในวัด โบราณสถาน บทสวด และตำนานท้องถิ่น
3. ผลกระทบทางจิตวิญญาณ:
   • ประชาชนหลายล้านคนสูญเสียสิทธิในการสืบทอดอัตลักษณ์เดิม
     กลายเป็นผู้พลัดพรากทางวัฒนธรรมโดยไม่สมัครใจ
     ภายใต้เงื่อนไขของ “สนธิสัญญา” ที่ไม่ได้ตั้งอยู่บนความเท่าเทียม

✊ ข้อเรียกร้องถึง UNESCO:

ในฐานะที่ UNESCO เป็นองค์กรของโลก ที่มีหน้าที่ คุ้มครองมรดกทางวัฒนธรรมและจิตวิญญาณของมนุษยชาติ

เราขอเรียกร้องอย่างสันติว่า:

1. UNESCO ควรรับรองว่า การแบ่งแยกดินแดนของสยามโดยอำนาจจักรวรรดินิยม
   เป็นการทำลายเครือข่ายวัฒนธรรมที่มีอยู่เดิม และมีผลทางวัฒนธรรมอย่างถาวรจนถึงปัจจุบัน
2. ขอให้ UNESCO ร่วมจัดทำเอกสารรับรองข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์
   โดยใช้หลักฐานจากแผนที่เก่า บันทึกโบราณ โบราณสถาน และร่องรอยของวัฒนธรรมร่วม
   เพื่อบันทึกความจริงว่า เครือข่ายวัฒนธรรมสยามดั้งเดิมถูกทำลายโดยการเมืองระหว่างประเทศ
3. เรียกร้องให้มี “มรดกวัฒนธรรมร่วมของภูมิภาคสยามโบราณ”
   (Shared Siamese Cultural Heritage Zone)
   เพื่อปกป้องวัฒนธรรมที่เชื่อมโยงกันก่อนการล่าอาณานิคม
   ไม่ให้ถูกทำลายหรือลบล้างโดยเขตแดนที่ถูกสร้างขึ้นจากอำนาจภายนอก

ประวัติศาสตร์มิใช่เพียงอดีต
แต่คือบาดแผล หรือบทเรียนของปัจจุบัน

“เรามิได้เรียกร้องเพื่อแสวงหาความขัดแย้ง

แต่เพื่อให้มนุษยชาติรู้ว่า ความจริงไม่ควรถูกฝังไว้ใต้ซากอิฐของอำนาจ”

“ถ้า UNESCO มีหน้าที่รักษามรดกของมนุษย์

ก็ขอจงอย่าละเลยมรดกที่ถูกฉกชิงด้วยกระสุนและคำสั่งจากเจ้าอาณานิคม”


ปิดท้ายด้วยเจตนาสุจริต:

พวกเราเชื่อมั่นว่า
“การยอมรับความจริงทางประวัติศาสตร์ คือพื้นฐานของการเยียวยา”
และการเยียวยาคือจุดเริ่มต้นของสันติภาพอย่างยั่งยืน

ด้วยความเคารพสูงสุดต่อภารกิจของ UNESCO

ในนามของประชาชนไทยผู้ยึดมั่นใน สัจจะ และมรดกแห่งบรรพชน

ลงชื่อ:
[ชื่อผู้เสนอ / กลุ่มประชาชน / องค์กร]
[วัน เดือน ปี]
[ช่องทางติดต่อ / อีเมล / เว็บไซต์ถ้ามี]